18 januari 2015

Deel II, Etappe 1: Vorden-Zelhem, 16 kilometer

Wederom moeten we Carlo bedanken voor de brakheid in de ochtend: Carlo, bij deze zeer bedankt namens Marloes!

Na een korte nacht togen wij met de trein van 9.00 uur richting Vorden. "Vorden..?", hoor ik je denken... Ja, Vorden, je weet wel, vlak bij Zelhem. Eenmaal aangekomen in Vorden besloten we eerst op zoek te gaan naar koffie en een toilet. Al snel werd onze aandacht getrokken door een bord voor een hotel met daarop de woorden: " warm en gezellig". Nou, warm was niets teveel gezegd, maar gezellig...? Als je opgezette marterachtigen aan de muur gezellig vindt misschien wel ja.. Na de koffie was het dan toch echt tijd om aan de wandeling te beginnen.

Helaas zat het weer deze keer niet echt mee. Al snel liepen we in de regen. Eerst miezer, die helaas later overging in een kruising tussen hagel en sneeuw en nog later regen. Gelukkig waren we niet vergeten onze regenkleding mee te nemen. Al vond Marloes het toch iets te gewaagd om haar regenjas over haar gewone jas te dragen.. De wandeling begon bij een mooi kasteel. Helaas was ook hier geen prins op een wit paard te bekennen. We moesten het doen met twee mannen in strakke broekjes op een stalen ros, die in mijn ogen niets weg hadden van een prins. Nu valt me ineens in dat we die kikkers in de buurt van Groningen misschien hadden moeten kussen.. , damn: gemiste kans! Al snel verdween onze teleurstelling echter als sneeuw voor de zon toen we werden aangestaard door een kleine boskabouter in een boom. We hadden misschien toch bij twijfel links moeten houden Marloes..

Tja, wat valt er verder nog te vertellen over deze barre tocht door weer en wind, door onbegrensde bossen, langs verlaten huizen en een verlaten golfterrein, door regenplassen zo groot als vennen en over omgevallen bomen. O ja, we kunnen natuurlijk nog vertellen dat we drie springende hertjes hebben gezien en een natte, zielige pony (dat maakt drie zielige, natte pony's). En daredevils als we zijn, hebben we ook nog even over de green (nou ja, het was meer white eigenlijk) gelopen. Wat de tocht nog extra zwaar maakte, was dat er geen enkele gelegenheid was om onze behoefte te doen, laat staan een kop koffie te drinken. Moet er best raar uitgezien hebben op zomaar een zondagmiddag: twee verregende vrouwen met mutsen op, zittend op een bankje met boterhammetjes in de hand..(koekoek!). Hoewel we weinig levende wezens zijn tegengekomen tijdens de wandeling, Cruella de Vil uitgezonderd, hebben we ons prima vermaakt.

In Zelhem, de eindbestemming van onze wandeling, konden we al snel een bus pakken richting Doetinchem (mede dankzij de wel zeer gedetailleerde uitleg van een medepassagier..). In Doetinchem was het dan toch echt tijd om te plassen. Maar helaas was de zoektocht naar een eetgelegenheid met toilet nog niet zo eenvoudig. Uiteindelijk zijn we in een frietkot beland, waar we heerlijke frietjes hebben gegeten. Daarna hebben we in Doetinchem de trein richting terug naar Brabant genomen. In de trein restte ons niets anders dan vol ongeloof naar de enorme modderspetters op onze schoenen te staren.

Of ik nog iets over zere benen en stijve spieren moet vertellen..? "Nee".

Aantal kilometers gelopen totaal: 81

Aantal kilometers te gaan: 411

Aantal blaren: 0

Aantal meelopers: 0

Aantal gespotte kabouters: 1

Aantal gespotte prinsen op witte paarden: 0

Aantal stijve spieren: nog ontelbaarder